"Beeld van de talloze auto's in deze stad, de onophoudelijke stroom, die uitmondt in een ongeluk.
De auto waarin je tegen elk gevaar beschermd bent moet nog uitgevonden worden. Pas als je uitstapt ben je weer vatbaar voor de dood. Veilige, absoluut veilige auto's, waarin mensen instappen om zich een poosje veilig te voelen.
Mijn veilige auto, dat zijn mijn potloden. Zolang ik schrijf voel ik me (absoluut) veilig. Misschien schrijf ik wel alleen daarom. Maar het maakt niet uit wat ik schrijf, als ik maar niet ophoud. Het kan van alles zijn, zolang het maar voor mezelf is, geen brief, niets wat van buitenaf is opgelegd of wordt geëist. Als ik echter een paar dagen niets heb geschreven, ben ik radeloos, wanhopig, somber, kwetsbaar, wantrouwig, bedreigd door honderd gevaren."
(1965)
Uit: Elias Canetti, Het boek tegen de dood. Uit het Duits vertaald door Rita van Hengel. Uitgeverij De Arbeiderspers, Amsterdam – Antwerpen 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten