De droom
Kom en vraag mij nog een keer wat ik almaar
niet vergeet: waar jij nu bent als je kijkt
door een kier in de tijd, begonnen aan een reis.
Het is zo leeg hier dat ik verdwaal als ik niet stilsta,
schaduw op de muren zoek, samen met de zon
langzaam onderga. Ben ik het die zwerft en
zweeft, op zomeravonden en vroege ochtenden
bij je aan komt kloppen, luistert naar het vallen
van het licht, een wandeling maakt op deze
bladstille dag? En vol huiver aarzel bij het hek
dat de weg afsluit, mij gebiedt in het duister
de zielloze duif te zien, de aarde om haar heen.
frb
Ger Lataster, De droom (2010 ). Olieverf op doek, 150x120 cm.
Het schilderij is uit een reeks die Lataster schilderde na de dood van zijn vrouw Hermine van Hall. Het gedicht verscheen eerder in mijn bundel Transit, uitgeverij Meulenhoff, Amsterdam 2012.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten