Op verzoek van gastcurator Tom Beckers schreef ik een gedicht bij de tentoonstelling 'Verzameling en leven van Leon Mommers' in Museum Land van Valkenburg. Meer over deze tentoonstelling van deze sympathieke kunstverzamelaar vindt u op de website van het museum.
Leon Mommers op atelierbezoek
I
Schilders reist hij tegemoet, vergezichten
en beeldverhalen, de lonkende roep van
een niet te stillen hunkering. O euforie
van kleur, lijn en betekenis, zaligmakend
geluk van dieprode vlakken, de kronkeling
van een speelse lijn. Hij treedt binnen
in een schilderij als door een hemelpoort,
tast met hoofd en hart alles af.
Bij het afscheid neemt hij alle uitzichten
en indrukken mee – uit elk werk één.
II
Een boom springt onverwacht voor het raam van
het atelier. L neemt per ongeluk diens schaduw
mee, keert terug naar het huis van de kunstenaar,
vouwt met respect de zoekgeraakte schaduw uit
over de stenen vloer. En bouwt in al zijn gulheid
een vriendschap voor het leven op.
III
Zo trekt hij door de gaarden van de kunst,
spreekt muzen aan, deelt hun geheim, zoekt
gedurig de weg voorbij het alomvattende
waar nooit een deur voor hem gesloten blijft.
frb
Leon Mommers (1937-2015) is boven tweemaal in beeld: in een documentaire van Ger Houben van L1-TV en op een houtskooltekening rechtsboven van Peter Geerts.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten