In Worpswede (1)

Paula Modersohn-Becker in Worpswede (1)

Onder witte berken lost het landschap op, 

zijn meisjes aan het zoeken

geheimen in het gras. 

Op het laatst kleine, ronde kiezels

onder wijdvertakte bomen.

Deuren slaan open, we blijven staan,

wagen ons geen richting op.

We zullen ons herinneren die dagen

bij jou, de haard, de sofa, een tafel

met stilleven. Maar waar we zijn ben je niet.

Ginds trekt het moeras, verzinkt

het monster van de nacht, terwijl jij

je gedachten liet ontluiken, strelingen

van lucht en water, wiegde je het dunste blauw.

In kleine streepjes brak de hemel open.

frb 

Uit: Achter het verdwijnpunt, Uitgeverij Meulenhoff, Amsterdam 2015