"Ik weet niet of ik jullie mijn dromen zal vertellen. Het zijn oude, verouderde dromen die meer passen bij een puber dan bij een burger. Ze zijn rijk geïllustreerd en tegelijk exact, een beetje traag maar zeer kleurrijk, dromen die gedroomd zouden kunnen worden door een verwaande, maar in wezen simpele ziel, een zeer methodische ziel. Het zijn dromen die op den duur een beetje gaan vervelen, omdat degene die ze droomt altijd vóór de ontknoping ontwaakt, alsof de kracht van de droom zichzelf had uitgeput in het verbeelden van bijzonderheden, zonder acht te slaan op het resultaat, alsof het dromen zelf de enige nog volmaakte activiteit zonder doel was. Ik ken dus het einde van mijn dromen niet, en het kan onbehoorlijk zijn om ze te vertellen zonder een conclusie of een moraal aan te verbinden. Maar mij komen ze fantasierijk en heel intens voor. Het enige wat ik kan toevoegen om mezelf te ontlasten is dat ik schrijf vanuit de bestaansvorm – die plek in mijn eeuwigheid – die mij heeft uitgekozen."
Uit: Javier Marías, Een man van gevoel. Uit het Spaans vertaald door Aline Glastra van Loon. Uitgeverij Meulenhoff, Amsterdam 1991
Geen opmerkingen:
Een reactie posten